دیروز عصر نزدیکای پنج عصر با یکی از دوستان رفتیم بهشت رضا سر مزار شهدا؛
برام جالب بود که توی اون تایم هیچ کس توی قبرستان نیست و از 6 به بعد هم حتی سرویس اتوبوس هم نداره تازه با این که 8 کیلومتری از شهر فاصله داره؛
امّیدوارم شهدا از غربت خارج شوند؛
به خصوص خطاب به مردم مشهد؛
در واقع اینجا خلوت ترین گار شهدا رو بین اون هایی که من رفته بودم رو داشت که واقعا جای تاسّف دارد؛
درطی مدّتی که توی سایت ها و وبلاگ های مختلف مطلب می نوشتم بار ها با این انتقاد مواجه شدم که چرا متن هام رو به زبان گفتار می نویسم.
واقعّیت اینه که من همواره تلاشم رو کردم که متن ها و نوشته هام تا حدّامکان ساده و روان باشه و به دل بشینه و یکی از کارهایی که به نظرم برای نیل به این هدف لازم بود استفاده از زبان گفتار بود.
لذا همیشه و به عمد تلاشم رو می کنم که متن هام تا حدّ امکان به زبان گفتار نزدیک باشند.
خیلی از ما این اصطلاح رو شنیدیم که می گن: "درس رو داروساز ها می خونن،پوزش رو پزشک ها می دن و پولش رو دندون ها در میارن"
حتما همه ی شما بارها این سوال را به گونه های متفاوت از افراد مختلف شنیده اید و به احتمال زیاد حداقل یکبار مجبور به نوشتن انشایی در این زمینه و با این موضوع شده اید.
و به احتمال زیاد پاسختان هم مانند همه ی بچه ها علم بوده است؛
امّا آیا واقعا این پاسخ صحیح است؟
اجازه بدهید یک گام جلوتر برویم و ریشه ای تر به این قضیه بپردازیم:
آیا اصلا پرسیدن چنین سوالی درست است؟
همه ی ما می دانیم که امروزه دیگر علم بدون ثروت هیچ کاربردی ندارد.
از سوی دیگر ثروت کلان بدون علم نیز بی معنی و ابلهانه است.
فلذا بیایید بجای اینکه بعد از 50 سال همچنان این سوال ابلهانه را از کودکان خود بپرسیم و انتظار شنیدن انشایی زیبا در وصف برتری علم نصبت به ثروت را داشته باشیم به کودکان خود بیاموزیم که این دو هیچ تناقظی با هم ندارند و هر یک مکمل دیگری است.
الهی ! از من آهی و از تو نگاهی.
الهی! عمری آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم.
الهی! غبظه ملایکه ای را می خورم که جز سجود نمی دانند، کاش حسن از ازل تا ابد در یک سجده بود.
الهی! سست از آن که مست تو نیست کیست؟
الهی! همه این و آن را تماشا کنند و حسن خود را، که عجیب تر از خود نیافت.
الهی! دل بی حضور چشم بی نور است، این دنیا را نمی بیند و آن، عقبی را.
الهی! همه حیوانات را در کوه و جنگل می بینند و حسن در شهر و ده.
الهی! آن که خوب را حباله اصطیاد مبشرات نکرده است، کفران نعمت گرانبهائی کرده است.
الهی! مراجعات از مهاجرت به سویت تعرب بعد از هجرت است و تویی که نگهدار دل هایی.
عشق
درباره این سایت